Point de fuite is een unieke kortfilm binnen het schoolfilmgenre. De film draagt de wat ironische ondertitel film pédagogique en wordt op de website van regisseur Olivier Smolders ook nog getypeerd als een "fable sur le malaise du corps enseignant". Gebaseerd op een novelle van de Belgische surrealistische auteur Marcel Mariën (1920 – 1993), ondergraaft de film op een absurde manier het sérieux van een theoretisch discours. Een lerares geeft les over het perspectief maar bevindt zich voor een klas met naakte leerlingen. Die willen pas meewerken als zij zich als één van hen gedraagt. Zij ontkleedt zich en een vreemde les in perspectief begint. Point de fuite onderzoekt verontrustende opposities waar we in onze samenleving mee worstelen, zoals die tussen 'geest' en 'lichaam' of 'cultuur' en 'natuur'. De film doet dit door de vervreemdende confrontatie tussen een sterk cognitief discours en de lichamelijkheid van de naakte personages. We worden eraan herinnerd dat onderwijs niet alleen een geestelijke ontmoeting is, maar ook een ontmoeting van lichamen. Deze ‘pedagogische film’ beoogt een vervreemdingseffect en ondermijnt een traditioneel gezagspatroon. Bovendien biedt de strak gecomponeerde film een dwingende benadering van een niet onbelangrijk begrip in het oeuvre van Smolders: perspectief. De camera neemt afwisselend de positie in van de klas en de lerares, zodat de film een onvermijdelijk, maar verwaarloosd aspect van onderwijs verkent, nl. zien en gezien worden. Een en ander maakt dat de kijker in een ongemakkelijke positie wordt gewrongen.