Kes betekende de definitieve internationale doorbraak voor de Britse regisseur Ken Loach, die ook later vooral bekendheid verwierf met sociaal-realistische schetsen van arbeidersmilieus. In Kes volgen we de 15-jarige Billy Casper die opgroeit in een dysfunctioneel en verpauperd mijnwerkersgezin. Zowel thuis als op school wordt Billy verwaarloosd, mishandeld en beschimpt. Het enige lichtpuntje in die grimmige en liefdeloze omgeving is zijn fascinatie voor een jonge torenvalk, die hij traint en verzorgt met behulp van een bibliotheekboek over valkerij. Aan de hand van zijn hoofdpersonage laat Loach ons nadenken over de problematiek van maatschappelijk kansloze, onbegrepen en kwetsbare jongeren, en de rol die een falend onderwijssysteem daarin speelt. Billy's onafhankelijke geest botst met het rigide, autoritaire denken op school. Het is enkel de zorg voor de valk die zijn bestaan zin geeft en hem de voldoening en vrijheid schenkt die hij nodig heeft. Het onderwijssysteem heeft geen oog voor individuele talenten en biedt kinderen uit de arbeidersklasse nauwelijks een andere keuze dan de ongeschoolde arbeid waartoe de industriële, kapitalistische maatschappij hen voorbestemt. De film bevat onder meer een memorabele sequentie waarin een gefrustreerde en sadistische leraar lichamelijke opvoeding een bedenkelijke glansrol speelt. De onthullende scène waarin de leraar Engels – een zeldzaam positief personage – Billy aanzet om een geïmproviseerde spreekbeurt over zijn valkenhobby te geven, beklemtoont het belang van leerlinggericht onderwijs. Kes is een bijzonder rijk werkstuk dat met de regelmaat van een klok opduikt in lijstjes van de grootste Britse films aller tijden.