In dit artikel onderzoeken de auteurs de beeldvorming van (de mythe van) geletterdheid in film en beschrijven ze een onderwijs- en onderzoeksproject waarin filmische verhalen over geletterdheid en culturele verschillen centraal staan. De auteurs tonen aan dat er een krachtige 'Pygmalion-template' circuleert in onze westerse populaire filmcultuur. 'Pygmalionfilms' zijn films waarin een mentor een 'leerling' tracht in te wijden in nieuwe geletterdheden of een tot dan toe vreemde cultuur (meestal een dominante Discourse). Kenmerkend voor Pygmalionfilms is dat ze meestal tegelijk bijdragen tot de constructie en de deconstructie van de mythe van geletterdheid in onze visuele cultuur. Zowel positieve als negatieve connotaties van geletterdheid kunnen in dit soort films immers worden 'geactiveerd' door de kijker. Bekende voorbeelden van Pygmalionfilms zijn My Fair Lady (1964), Educating Rita (1983) of Pretty Woman (1990), en iets recenter, She's All That (1999) of The Shape of Things (2003). Vanwege hun centrale thema bieden dit soort films heel wat mogelijkheden om reflectie te stimuleren bij studenten omtrent de problematiek van geletterdheidsverwerving, identiteit en culture clashes. In hun artikel beschrijven de auteurs vervolgens hoe ze in de lerarenopleiding een contact zone creëerden: film werd daarin als primaire bron van inzicht en bewustwording ingezet en geconfronteerd met de filminterpretaties en persoonlijke verhalen van studenten en theoretische leesteksten. Een exploratieve studie van de online discussies van studenten over de film Educating Rita toont de tegenstrijdige filminterpretaties en de manier waarop de studenten meer inzicht verwerven in de problematische aard van geletterdheidsverwerving en culturele verschillen.