In dit artikel vinden we een overzicht in vogelvlucht van de verbeelding van onderwijs in de Europese film. De auteur onderzoekt de Europese schoolfilm beknopt vanuit twee perspectieven: specifieke onderwijssystemen en het gedrag van leraren en leerlingen in de klas. Hij gaat uit van de stelling dat de filmkunst sinds zijn ontstaan een belangrijke rol heeft gespeeld in het collectieve Europese bewustzijn en een kritische en vaak satirische blik heeft geworpen op onderwijs en opvoeding, vooral m.b.t. jonge rebellen en verschoppelingen. In zijn tekst wijst Martínez-Salanova erop dat de uitsluiting, verwaarlozing en manipulatie van kinderen en adolescenten alsook het misbruik en de ongenadigheid van bepaalde onderwijssystemen mede deel uitmaken van ons collectieve geheugen dankzij de veroordeling van die mistoestanden in een aantal van de beste films die in dit continent werden gemaakt. De auteur laat hierbij een groot aantal films vluchtig de revue passeren: von Sternbergs Der blaue Engel, Vigo's Zéro de conduite, Truffauts L'enfant sauvage, Herzogs Jeder für sich und Gott gegen alle, Padre padrone van de Taviani's, Les choristes van Barratier, Gansels Die Welle, Taverniers ça commence aujourd'hui, enzovoorts.