Dit artikel geeft Giroux' verregaand kritische lezing weer van Dead Poets Society aan de hand van de sociale categorieën 'etnie', 'klasse' en 'gender'. Volgens Giroux propageert de film allereerst een conservatieve canon ('blanke' literatuur), individualisme en estheticisme in het onderwijs. De film zou tevens misogyne en neerbuigende representaties van vrouwen bevatten. Verder stoort Giroux zich aan het gegeven dat de raciale problematiek en structurele ongelijkheden in de (Amerikaanse) samenleving onzichtbaar worden gemaakt in de film. Het blanke, het patriarchale en het heteroseksuele worden in Dead Poets Society, nog steeds volgens Giroux, verheven tot universele normen qua identiteit.