Election van Alexander Payne is een virtuoze, taboedoorbrekende satire op het genre van de school- en tienerfilm. De film representeert diverse 'onderwijstaboes': de falende leraar, de leraar als 'fraudeur', favoritisme en erotische relaties tussen leraren en leerlingen. Door die verboden en politiek incorrecte onderwerpen te tonen, vormt Election een counter-narrative: de film verstoort de dominante beelden van leraren in onze visuele cultuur en biedt ons een uitdagende, subversieve visie. Leraren worden in deze film in de eerste plaats als mensen geportretteerd met zwakheden en gebreken en niet als heldhaftige ‘onderwijsmachines’. Election steunt hierbij op een sterk en verrassend scenario, is bijzonder geestig en uiterst vakkundig gemonteerd. Dat het om satire gaat, is uiteraard een tweesnijdend zwaard. Enerzijds zullen critici aanvoeren dat de subversieve visie op leraren in deze film teniet wordt gedaan of ‘onschadelijk’ wordt gemaakt door ze als satire te vermommen. Vanuit dit perspectief hanteert Election de satire als een typisch Hollywoodiaanse tactiek om taboe-onderwerpen toch aanvaardbaar te maken voor een groot publiek. Anderzijds moeten we ons afvragen of het genre van de satire sowieso ongevaarlijk is en geen volwaardig taboedoorbrekend karakter kan hebben. Dat deze film een zotskap draagt, hoeft niet noodzakelijkerwijze iets af te doen aan de functie die de film als counter-narrative of eye-opener kan hebben voor kijkers in het algemeen en leraren(-in-opleiding) en lerarenopleiders in het bijzonder.